Ik was al langer voornemens een wijkverhaal te schrijven. Deze rubriek is tenslotte leuk om een beetje met elkaar mee te kijken naar onze eigen wijk. Een plek om ons enthousiasme voor Lent te delen, mijn waardering voor buurtgenoten en misschien ook een beetje om ieder ergenisjes bloot te leggen.. Al was het maar om elkaar wat beter te begrijpen en het zo nog leuker te maken in deze groeiende omgeving!
Toen wij hier 5 jaar geleden kwamen wonen(inderdaad ook import) werden wij door vrienden uitgezwaaid vanaf de kade in Nijmegen.. 'aan die kant van de brug willen wij niet wonen'.. Maar op het moment van schrijven is het vierde stel hun huis aan het bouwen op Lentse grond. Iedereen is uiteindelijk gecharmeerd van de ligging en de ruimte.. de stad binnen handbereik en toch dat dorpse karakter.
Wat mij bezig houdt is dat dorpse karakter.. Ik heb er mijn leven lang een haat-liefde verhouding mee gehad! Afkomstig uit een dorpje in Twente ken ik het benauwende, het bemoeizuchtige en het eeuwige 'doe maar normaal' dat in vele dorpen van toepassing is, maar na 2 studies in verschillende grote steden ben ik een aantal dingen gaan missen. Het begroeten van iedereen, omdat je tenslotte dorpsgenoten bent, het veilige van de achterdeur die open kan staan terwijl je op en neer naar de supermarkt fiets, het vertrouwde van meeliften met de srv en aan de eettafel bij de buren.
Dit alles blijkt echter niet meer zo vanzelfsprekend, sinds Lent een wijk aan het worden is van Nijmegen, onderdeel van stadsdeel Nijmegen-noord. Ik zou mijzelf niet zozeer achter actiegroepen scharen om Lent principieel als dorp te laten bestaan, maar hier zet ik mij graag in om wel dat vertrouwde, betrokken gevoel weer in ere te herstellen..
Laten we vandaag beginnen met elkaar weer meer te groeten op straat!
Groeten van de buurvrouw!!