Toen ik jong was vierden we Kerst met cadeautjes onder de boom. Dat was eigenlijk een noodgreep, want binnen ons gezin blonk niemand uit in creativiteit. Sinterklaas was dus nogal een sneu feestje. Dichttalent ontbrak en we kwamen niet verder dan: ‘Wat zit er in, is het een spin? Of hop, hop, hop toch een zakje drop?’ Ik bedoel maar.
Daarom weken we al vrij snel uit naar de Kerst: cadeautjes inpakken, dat lukte nog wel. En het had ook iets heel knus: nog in je pyjama met zijn viertjes rond de boom. Die boom tuigde ik ieder jaar samen met mijn vader op. Het kon hem niet feestelijk genoeg zijn.
Benieuwd naar de moraal van dit kerstverhaal van Karin Veenendaal? Lees het in nr. 1 2024 van de Lentse Lucht.
