ik ben Matthieu Cleijne, deed conservatorium en ben een muziekschool hier in Lent begonnen voor iedereen die les wil. Zo begon het:
Het was Theater-doe-dag bij ons op School. Theater-doe-dag was ieder jaar. Iedereen studeerde iets in, toneelstukjes, gedichtjes, muziek.. Maar dit jaar trok iemand aan een basgitaarsnaar en liet hem los. Toinngg ...En applaus.
Toinngg klonk voor mij als een klank uit de hemel. En dat zit gewoon op dat ding? Ik zei tegen mijn vriend Harrie die een drumstel had: Volgend jaar gaan wij hier ook spelen. Ik kocht de volgende dag een Hondo deluxe-bas bij en begon onderweg in de bus naar huis meteen te oefenen. Thuisgekomen belde ik dolenthousiast mijn vriendjes op om door de telefoon te laten horen wat ik al kon. Ik zei: Moet je horen, ik kan dit spelen! Toinngg. ..wauw zeiden ze.
We vormden een bandje, genaamd Gravel, waarmee we dus gingen optreden op de jaarlijkse Theater-doe-dag. Oprichter Peter zong, Niels speelde gitaar, Harrie drumde, ik speelde bas en we speelden grind-core. Grind-core is de grootst mogelijke rotherrie die je je kunt voorstellen. In mijn oren dan, ik had net van mijn krantengeld de mooie plaat “So” gekocht van Peter Gabriel.. Toch snapte ik die grind-core wel.
Op de bewuste middag hadden we bier naar binnen gesmokkeld, en Peter had ongeveer 20 punkertjes en hardrockertjes van andere scholen opgetrommeld. Hij vroeg vervolgens aan de nietsvermoedende ouders op de eerste rijen of ze even plaats wilde maken voor de mochpit en stagedives die zouden volgen.
Hoe het klonk is een beschrijving niet eens waardig.
Na 1 nummer was Peter schor, het drumstel ingestort en de gitaarversterker opgeblazen. Ik was de enige die nog geluid kon maken dus Ik ging tekeer op de bas met alleen de kistjes van mijn zus en een boxershort aan, headbangend met de platenhoes van Peter Gabriel dwars op mijn hoofd.. Het was mijn eerste optreden en toen ik foto’s terugzag zwoor ik dat ik nooit meer dronken zou worden. Een voornemen dat trouwens op een uitzondering na nog steeds stand houdt.
Verontwaardigde ouders die naar huis vluchtten werden tegengehouden door onze gymleraar die zei dat het echt een vergissing was terwijl hij streng (woerdend) naar mij gebaarde dat ik NU op moest houden.
Even dan. Nu, 29 jaar later, heb ik nog steeds geen dag overgeslagen. cleijnestudio.com